Oeigoerse genocide
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Oeigoerse genocide (Oeigoers: ئۇيغۇر قىرغىنچىلىقى, Chinees: 维吾尔族种族灭绝) is de aantijging tegen mensenrechtenschendingen die door de Chinese regering worden gepleegd tegen het Oeigoerse volk en andere etnische en religieuze minderheden in en rond de Oeigoerse Autonome Regio Xinjiang van de Volksrepubliek China.[1][2][3] Juridisch gezien is de term onjuist.[4] Sinds 2014[5] heeft de Chinese regering, onder leiding van de Chinese Communistische Partij (CCP) tijdens het bewind van de algemeen secretaris van de CCP, Xi Jinping, beleid gevoerd dat ertoe heeft geleid dat meer dan een miljoen moslims[6][7][8][9][10] (voornamelijk Oeigoeren) worden vastgehouden in geheime interneringskampen zonder enig juridisch proces[11][12] in de grootste systematische detentie van etnische en religieuze minderheden sinds de Holocaust en de Tweede Wereldoorlog.[13][14][15][16][17] Duizenden moskeeën in Xinjiang zijn verwoest of beschadigd, en honderdduizenden kinderen zijn met geweld van hun ouders gescheiden en naar kostscholen gestuurd.[18][19][20]
Oeigoerse genocide | ||
---|---|---|
Aanslagtype | Gedwongen abortus, gedwongen sterilisatie, gedwongen anticonceptie, verkrachting (waaronder groepsverkrachting), dwangarbeid, marteling, lijfstraffen, internering, hersenspoeling |
Dit beleid is door critici beschreven als de gedwongen assimilatie van Xinjiang en als etnocide of culturele genocide.[21][22][23][24][25][26] Sommige regeringen (waaronder Nederland), activisten, onafhankelijke NGO's, mensenrechtendeskundigen, academici, regeringsfunctionarissen en de regering in ballingschap van Oost-Turkestan hebben het een genocide genoemd hoevel dit juridisch niet juist is.[3][27][28][29][30]
Critici hebben met name gewezen op de internering van Oeigoeren in door de staat gefaciliteerde interneringskampen[31][32], onderdrukking van Oeigoerse religieuze praktijken[33][34], politieke indoctrinatie[35], ernstige mishandeling[36], evenals uitgebreide bewijsstukken[37][38] en getuigenissen over mensenrechtenschendingen, waaronder gedwongen sterilisatie, anticonceptie[39][40], abortus[41][42][43][44] en kindermoorden.[45][46][47] Uit statistieken van de Chinese overheid blijkt dat tussen 2015 en 2018 het geboortecijfer in de overwegend Oeigoerse regio's Hotan en Kashgar met meer dan 60% is afgenomen.[48] In dezelfde periode daalde het geboortecijfer van het hele land met 9,69%, van 12,07 naar 10,9 per 1.000 inwoners.[49] De Chinese autoriteiten erkennen dat het geboortecijfer in 2018 met bijna een derde daalde in Xinjiang, maar ontkennen berichten over gedwongen sterilisatie en genocide.[50] In 2019 daalde het geboortecijfer met bijna 24% (tegenover een landelijke daling van slechts 4,2%).
De internationale reacties zijn sterk verdeeld: tientallen lidstaten van de Verenigde Naties (VN) hebben in 2020 brieven aan de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties gestuurd ter ondersteuning of veroordeling van het Chinese beleid in Xinjiang.[51][52] In december 2020 weigerde het Internationaal Strafhof om onderzoek te doen tegen China omdat het geen jurisdictie had over China voor de meeste vermeende misdaden.[53][54] De Verenigde Staten was op 19 januari 2021 het eerste land dat de mensenrechtenschendingen als genocide bestempelde, hoewel het Office of the Legal Adviser van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken concludeerde dat er onvoldoende bewijs was om genocide te bewijzen.[55][56] Sindsdien hebben de regeringen van Canada[57][58], Nederland, het Verenigd Koninkrijk[59], Nieuw-Zeeland[60] en Litouwen[61] de mensenrechtenschendingen tegen de Oeigoeren in Xinjiang als genocide erkend.