Metabolisme (architectuur)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het metabolisme (Japans: メタボリズム)) was een avantgardistische beweging gevormd in Japan in het begin van de jaren 60 van de twintigste eeuw, die zich bezighield met het uitwerken van een utopisch systeem voor architectuur en ruimtelijke ordening.
Deze stroming ontstond tijdens de voorbereidingswerken voor de Tokyo World Design Conference van 1960 onder invloed van Kenzo Tange en zijn belangrijkste medewerker Takashi Asada.[1] De metabolistische groep omvatte de architectuurcriticus Noboru Kawazoe, de architecten Kisho Kurokawa, Masato Otaka, Fumihiko Maki en Kiyonori Kikutake en de designers Kenji Ekuan en Kiyoshi Awazu, die samen in hetzelfde jaar het Metabolistisch Handvest opstelden.[2]
De metabolisten hadden een aanzienlijke invloed op de Japanse architectuur van de jaren zestig, met als hoogtepunt de Expo 70 in Osaka.