Afschaffing van het feodalisme in Frankrijk
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De afschaffing van het feodalisme in Frankrijk gebeurde aan het begin van de Franse Revolutie toen de Nationale Grondwetgevende Vergadering de decreten van 4-11 augustus 1789 aannam. Dit luidde het einde in van de hiërarchisch gedeelde eigendom die kenmerkend was voor het leenheerlijk stelsel uit het ancien régime, en de overgang naar een nieuw concept van volle en eengemaakte eigendom. De adel en de geestelijkheid verloren hun privileges en heerlijke rechten, boeren zagen zich bevrijd van karweien, tienden en andere lasten. De hervorming stelde niet alleen een einde aan eeuwen van feodaliteit, ze maakte ook komaf met niet-feodale tenures en ambtenverkoop. Private eigendom en openbare macht werden uit elkaar getrokken. Initieel had deze omwenteling niet tot doel om de heren te verarmen of de lagere klassen te ontlasten, want rechten die als legitiem verworven werden beschouwd, moesten worden afgekocht of vergoed.[1] Hoewel dit principe in 1793 werd verlaten, in wat de tweede afschaffing kan worden genoemd, duurde de praktische afwikkeling van de hervorming nog tot ver in de 19e eeuw.[2][3] De revolutionaire afschaffing in Frankrijk was zeer invloedrijk en kreeg navolging in heel Europa.