Giovanni Boccaccio
kittieb u poeta Taljan (1313-1375) / From Wikipedia, the free encyclopedia
Giovanni Boccaccio (pronunzja bit-Taljan: [dʒoˈvanni bokˈkattʃo]; twieled fis-16 ta' Ġunju 1313 – miet fil-21 ta' Diċembru 1375) kien kittieb u poeta Taljan, korrispondent ta' Petrarca, u umanista Rinaxximentali importanti. Huwa twieled fir-raħal ta' Certaldo, u tant sar magħruf bħala kittieb li xi kultant kien magħruf sempliċement bħala "Certaldese" (jiġifieri "minn Certaldo"). Huwa kien wieħed mill-iżjed figuri importanti fix-xena letterarja Ewropea tas-seklu 14. Xi studjużi (inkluż Vittore Branca) jiddefinuh bħala l-ikbar kittieb tal-proża Ewropew ta' żmienu, kittieb versatili li kien jamalgama xejriet u ġeneri letterarji differenti, u jikkonverġihom f'xogħlijiet oriġinali, bis-saħħa tal-kreattività eżerċitata bħala sperimentaliżmu.
Giovanni Boccaccio | |
---|---|
Ħajja | |
Twelid | Firenzeu Certaldo, 16 Ġunju 1313, 1313, 1313 |
Nazzjonalità | Repubblika ta' Firenze |
L-ewwel lingwa | Taljan |
Mewt | Certaldo, 21 Diċembru 1375 |
Post tad-dfin | Santi Jacopo e Filippo (en) |
Kawża tal-mewt | (edema) |
Edukazzjoni | |
Lingwi |
Taljan Latin |
Għalliema | Cino da Pistoia (en) |
Studenti | |
Okkupazzjoni | |
Okkupazzjoni |
novellist poeta diplomatiku traduttur bijografu mitografu kittieb |
Xogħlijiet importanti |
Decameron Elegia di Madonna Fiammetta Buccolicum carmen (en) De casibus virorum illustrium (en) De mulieribus claris (en) De montibus (en) Genealogia deorum gentilium (en) Corbaccio (en) Il Filostrato (en) La caccia di Diana (en) Teseida (en) Amorosa visione (en) Trattatello in laude di Dante (en) |
L-iżjed xogħlijiet notevoli tiegħu huma Il Decameron, kollezzjoni ta' stejjer qosra li fis-sekli ta' wara kienu element determinanti għat-tradizzjoni letterarja Taljana, speċjalment wara li Pietro Bembo eleva l-istil ta' Boccaccio għal mudell tal-proża Taljana fis-seklu 16, u De Mulieribus Claris. Huwa kiteb il-letteratura immaġinattiva tiegħu l-iktar bit-Toskan vernakolari u xi xogħlijiet oħra kitibhom bil-Latin. Huwa magħruf b'mod partikolari għad-djalogu realistiku tiegħu li kien differenti minn dak tal-kontemporanji tiegħu li kienu kittieba Medjevali li normalment kienu jsegwu mudelli bil-formuli għall-karattri u għat-trama letterarja. L-influwenza tax-xogħlijiet ta' Boccaccio ma kinitx limitata għax-xena kulturali Taljana iżda kienet estiża għall-kumplament tal-Ewropa, b'influwenza fuq awturi bħal Geoffrey Chaucer, figura ewlenija fil-letteratura Ingliża, jew iktar 'il quddiem fuq Miguel de Cervantes, Lope de Vega u t-teatru klassiku Spanjol.[1]
Boccaccio, flimkien ma' Dante Alighieri u Francesco Petrarca, huwa parti mill-hekk imsejħa "Tliet Kuruni" tal-letteratura Taljana.[2] Huwa baqa' mfakkar bħala wieħed mill-prekursuri tal-umaniżmu, li għen biex tissejjes il-belt ta' Firenze, flimkien mal-attività tal-ħabib u tal-għalliem tiegħu Petrarca. Huwa kien dak li beda l-kritika u l-filoloġija ta' Dante: Boccaccio qatta' ħafna żmien jikkopja l-kodiċijiet tad-Divina Commedia u kien promotur tax-xogħol u tal-figura ta' Dante.
Fis-seklu 12, Boccaccio kien is-suġġett tal-istudji kritiċi-filoloġiċi ta' Vittore Branca u ta' Giuseppe Billanovich, u d-Decameron tiegħu ġie maħdum bħala film mir-reġista u mill-kittieb Pier Paolo Pasolini.