പിജിയൻ ഐലൻഡ് ദേശീയോദ്യാനം
From Wikipedia, the free encyclopedia
ശ്രീലങ്കയിലെ രണ്ടു മറൈൻ ദേശീയോദ്യാനങ്ങളിലൊന്നാണ് പിജിയൻ ഐലൻഡ് ദേശീയോദ്യാനം. കിഴക്കൻ പ്രവിശ്യയിലെ തീരദേശപട്ടണമായ നിലവേലിയിൽ നിന്ന് ഒരു കിലോമീറ്റർ അകലത്തിൽ 471.429 ഹെക്ടർ വിസ്തീർണ്ണത്തിൽ വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ദേശീയോദ്യാനം ആണിത്. ഈ ദ്വീപിൽ മാടപ്രാവുകൾ കൂട്ടമായി കാണുന്നതുകൊണ്ടാണ് ഈ പ്രദേശത്തിന് ഈ പേർ ലഭിച്ചത്. ശ്രീലങ്കയിൽ ഇന്ന് അവശേഷിക്കുന്ന ഏറ്റവും കൂടുതൽ പവിഴപ്പുറ്റുകൾ (200 മീറ്റർ നീളവും 100 മീറ്റർ വിസ്താരവും) കാണപ്പെടുന്നത് ഈ പ്രദേശത്താണ്.[1] 1963 -ൽ ഈ ദേശീയോദ്യാനം വന്യമൃഗസങ്കേതമായി നാമനിർദ്ദേശം ചെയ്യപ്പെട്ടുവെങ്കിലും 2003 -ൽ ശ്രീലങ്കയിലെ 17-ാമത്തെ ദേശീയോദ്യാനമായി മാറ്റുകയുണ്ടായി. ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ കോളനി വാഴ്ചക്കാലത്ത് ഈ പ്രദേശം വെടിവെയ്ക്കൽ പരിശീലനത്തിനു വേണ്ടി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു.[2] 2004-ലെ ഇന്ത്യൻ മഹാസമുദ്രത്തിൽ രൂപപ്പെട്ട സുനാമി ബാധിത പ്രദേശങ്ങളിലൊന്നാണിത്. [3] പാറകൾ നിറഞ്ഞ ചെറുദ്വീപുകൾകൊണ്ട് ചുറ്റപ്പെട്ടതാണ് പിജിയൻ ഐലൻഡ് ദേശീയോദ്യാനം. ഈ പ്രദേശം സ്കൂബ ഡൈവിംഗിനായി ഉപയോഗിക്കുന്നു.[4] നിയന്ത്രണമില്ലാത്ത വിനോദ സഞ്ചാരം പവിഴപ്പുറ്റുകളുടെ നാശത്തിനും, ഇവിടത്തെ ജൈവവൈവിധ്യവും ഈ പ്രദേശങ്ങളിലെ മത്സ്യസമ്പത്തും ഗണ്യമായി കുറയാൻ കാരണമായി തീർന്നിട്ടുണ്ട്. പ്രസിദ്ധിയാർജ്ജിച്ച സെയിന്റ് ലൂസിയ പിജിയൻ ഐലൻഡ് ദേശീയ ചരിത്രോദ്യാനത്തിലാണ് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്.
പിജിയൻ ഐലൻഡ് ദേശീയോദ്യാനം | |
---|---|
ഐ.യു.സി.എൻ. ഗണം II (ദേശീയോദ്യാനം) | |
Location | Eastern Province, Sri Lanka |
Nearest city | Trincomalee |
Coordinates | 8°43′N 81°12′E |
Area | 471.4 hectares (1.820 sq mi) |
Established | 2003 |
Governing body | Department of Wildlife Conservation |