Maj 1968
From Wikipedia, the free encyclopedia
Почнувајќи од мај 1968 година, се случил период на граѓански немири низ Франција, кои траеле околу седум недели, спроведени со демонстрации, генерални штрајкови и окупации на универзитети и фабрики. Во екот на настаните, кои оттогаш станале познати како мај 68, француската економија застанала.[1] Протестите достигнале точка кога политичките водачи стравувале од граѓанска војна или револуција; националната влада за кратко престана да функционира откако претседателот Шарл де Гол во еден момент тајно побегнал од Франција во Германија. Овие протести ги поттикнале движењата ширум светот, со песни, имагинативни графити, постери и пароли.[2][3]
Протести во Франција во мај 1968 година | |||
---|---|---|---|
Дел од протест од 1968 година | |||
Барикада во Бордово мај 1968 година | |||
Датум | 2 мај – 23 јуни | ||
Место | Франција | ||
Начини | Окупација, спонтани штрајкови, генерални штрајкови | ||
Исход | Вонредни законодавни избори | ||
Страни во судирот | |||
| |||
Предводници | |||
|
Немирите започнале со низа студентски протести против капитализмот, потрошувачите, американскиот империјализам и традиционалните институции. Силната полициска закана врз демонстрантите ги принудила француските синдикални конфедерации да повикаат на штрајкови на солидарност, кои се рашириле далеку побрзо од очекуваното и достигна 11 милиони работници, повеќе од 22% од вкупното население на Франција во тоа време.[1] Движењето се одликувало со спонтани и децентрализирани активности; ова создало серија конфликти, понекогаш дури и внатрешни конфликти меѓу синдикатите и левичарските партии. Тоа било најголемиот генерален штрајк досега започнат во Франција и првиот спонтан национален генерален штрајк.