Никејско Царство
From Wikipedia, the free encyclopedia
Никејското Царство — најголемото од трите византиски грчки[1][2] држави–наследнички, основани од аристократијата од Византиското Царство кое побегнало кога Цариград бил окупиран од западноевропските и венецијанските сили за време на Четвртата крстоносна војна. Основано од династијата Ласкариди[2], постоело од 1204 до 1261 кога Никејците го вратиле Цариград и повторно го формирале Византиското Царство.
Кратки факти
Римско Никејско Царство | |||||
Βασιλεία τῶν Ῥωμαίων Basileía tôn Rhōmaíōn Царство на Римјаните | |||||
| |||||
---|---|---|---|---|---|
Латинското Царство, Никејското Царство, Трапезунтското Царство, и Епирското Деспотство. Границите не се добро одредени. | |||||
Главен град | Никеја (de jure) Нимфеј (de facto) | ||||
Јазици | Грчки јазик | ||||
Вероисповед | Православие | ||||
Уредување | Автократија | ||||
Цареви | |||||
- | 1204–1222 | Теодор I Ласкарис | |||
- | 1222–1254 | Јован III Дука Ватац | |||
- | 1254–1258 | Теодор II Ласкарис | |||
- | 1258–1261 | Јован IV Ласкарис | |||
- | 1259–1261 | Михаил VIII Палеолог | |||
Историски период | Развиен среден век | ||||
- | Основана | 1204 | |||
- | Замрела | Јули 1261 | |||
Затвори