Codex Sinaiticus
From Wikipedia, the free encyclopedia
De Codex Sinaiticus ass déi eelst Bibel vun der Welt, an där dat Neit Testament vollstänneg dran ass. E gouf an der Mëtt vum 4. Joerhonnert no Christus verfaasst. Dat ganzt Manuskript ass op der Hand an algriichescher Sprooch geschriwwen. Dat Neit Testament gouf am sougenannte koine (gr.: zesummen), geschriwwen, dem wichtegste griicheschen Dialekt, dee virun allem zu Athen geschwat gouf, an dat Aalt Testament am septuaginta, engem Dialekt vu Chrëschten, déi griichesch geschwat hunn, verfaasst.
D'Fragmenter vum Codex Sinaiticus leien am Katharine-Klouschter am Sinai (dohier kënnt och den Numm vun där Bibel), zu London, zu Sankt Petersburg an zu Leipzig.[1]