Res novae virides
From Wikipedia, the free encyclopedia
Res novae virides, vel tertiae res novae agriculturales, est copia virium translationis technologicae quae inter 1950 annosque 1960 exeuntís fiebat, productionem agriculturalem per totum orbem terrarum amplificans, praecipue in mundo provectibili, notabilissme annis 1960 exeuntibus incipens.[1] Quae vires assumptionem novarum technologiarum effecerunt, inter quas cultivarietates maius parientís frumentorum, praecipue triticorum nanorum et oryzarum, cum laetaminibus chemicis et agrochemicis, et cum accommodatis aquae copiis (plerumque inrigatione implicantibus) novisque cultivationis rationibus, mechanizatione comprehensa. Omnes quarum una videbantur sarcina rationum (ut dicebantur), quae technologiae traditionali succedebat atque omnis asciscebat.[2]
Ambae Societas Fundata Fordiana et Societas Fundata Rockefellerana magnopere in hoc proposito implicabantur.[4] Dux fortasse maximus erat Normannus Borlaug, pater rerum novarum viridium dictus, qui plus quam billionem hominum fame servavisse putabatur, qua pro causa Praemium Nobelianum Pacis anno 1970 accepit. Fundamenta propositi erant promulgatio cultivarietatum frumentorum maius pariendorum, prolatio infrastructurae inrigationis, profectus rationum administrationis, ac distributio agricolis seminum hybridizatarum, laetaminum syntheticorum, et pesticidarum.
Green Revolution, vocabulum Anglicum, primum dicebatur in oratione die 8 Martii 1968 habita a Gulielmo S. Gaud, ministro Ministerii Progressús Internationalis Civitatum Foederatarum, qui divulgationem novarum technologiarum sic commemorabat: "Hi aliique progressús in disciplina agriculturali materias novarum commutationum continent. Nec violentiae res novae rubrae sicut illae sovietorum, nec res novae albae sicut illae sachi Iraniae sunt, sed eas res novas virides appello."[5][6][7]