Oceanus Indicus
From Wikipedia, the free encyclopedia
Oceanus Indicus,[1][2] fontibus aliis Mare Indicum[3] magnitudine est tertia ex oceanicis orbis terrarum divisionibus, qui circa 20 centesimas partes aquae in superificie Terrae contegit.[4] Finitur ad septentriones a subcontinente Indico et Paeninsula Arabica (vel, latius, ab Asia Meridiana et Asia Occidentali); ad occidentem ab Africa Orientali; ad orientem ab Indosina, Insulis Sundanis, et Australia; et ad Australem ab Oceano Australi (vel ab Antarctica). Hic oceanus ex geographico Indiae situ appellatur.[5][6][7][8] Plinius maior, ut videtur, primus Latine hoc nomen ei dedit.[9]
Oceanus Indicus, pars Oceani Mundi, ab Oceano Atlantico in meridiano 20° orientali secundum meridianum ex Capite Agulhas ad australem versus, et a Pacifico in meridiano 146°55' orientali distinguitur.[10] Septentrionalissima Oceani Indici regio circa parallelum 30° septentrionalem in Sinu Persico patet. Asymmetrum habet circulationem oceanicam. Hic oceanus est paene 10 000 chiliometrorum (6200 milium) latus in extremis Africa et Australia; area est 73 556 000 chiliometrorum quadratorum (28 350 000 m2),[11] inter quam Mare Rubrum et Sinus Persicus.
Volumen oceani fere 292 131 000 chiliometrorum cubicorum (70 086 000 m3) aquae aestimatur.[12] Parvae insulae margines distinguunt continentales. Civitates insulares intra oceanum sunt Madagascaria, quarta orbis terrarum insula; Insulae Comorianae; Insulae Seisellenses; Maldivae; Mauritia; et Taprobane. Archipelagus Indonesius oceanum in septentrione et oriente adiacet.