Himalaia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Himalaia[1][2] (Hindi हिमालय Himālaya, a verbo Sanscrito hima 'nix' et ālaya 'habitatio') vel Emodus[3] (-i, m) est iugum montium in orbe terrarum altissimorum plerumque inter Indiam et Sinas situm.
In Himalaia plures numerantur montes qui plus 8000 metrorum alti sunt. In nulla alia orbis terrarum regione montes talis altitudinis inveniri possunt. Altissimus omnium montium Himalaiae mons Everestius appellatur.