გერმანიის კავშირი
From Wikipedia, the free encyclopedia
გერმანიის კავშირი (გერმ. Deutscher Bund) — გერმანულენოვანი სახელმწიფოების კონფედერაცია 1815 წლიდან 1866 წლამდე. დაარსდა 1815 წლის 8 ივნისს ვენის კონგრესზე. გერმანიის კავშირი, როგორც ცალკეული ფედერაციული ერთეულების გაერთიანება, იყო 1806 წელს დაშლილი საღვთო რომის იმპერიისა და ნაპოლეონის მიერ დაარსებული რაინის კავშირის მემკვიდრე.
კონფედერაციის დამფუძნებელი დოკუმენტი, გერმანიის ფედერალური აქტი, ხელმოწერილი იქნა 38 წევრი სახელმწიფოს, 34 სამთავროსა და ოთხი თავისუფალი ქალაქის მიერ[1]; 39-ე წევრი სახელმწიფო ჰესენ-ჰომბურგი კონფედერაციას მხოლოდ 1817 წელს შეუერთდა. შეძენით ან მემკვიდრეობით სახელმწიფოთა გაერთიანებების შედეგად წევრთა რაოდენობა 1863 წლამდე 35-მდე შემცირდა. კონფედერაციას პრუსიისა და ავსტრიის მხოლოდ ის ნაწილები ეკუთვნოდა, რომლებიც წინათ გერმანელი ერის საღვთო რომის იმპერიის შემადგენლობაშიც შედიოდა. გერმანიის კავშირის ფართობი 1815 წლისათვის დაახლოებით 630 100 კვადრატულ კილომეტრს შეადგენდა, მოსახლეობა კი 29,2 მილიონს. მოსახლეობის რაოდენობა 1865 წლამდე 47,7 მილიონამდე გაიზარდა[2].
გერმანიის კავშირი გერმანიის ომის (1866) შედეგად პრაღის ზავით ოფიციალურად გამოცხადდა დაშლილად. 1870[3] წლიდან სამი სამხრეთგერმანული სახელმწიფოს ჩრდილოგერმანულ კავშირთან მიერთების შედეგად გერმანიის კავშირი[4] მცირე ხნით აღდგა და არსებობდა მანამ, სანამ არ დაარსდა გერმანიის იმპერია.