ბექაას ხეობა
From Wikipedia, the free encyclopedia
ბექაას ხეობა, ან ბეკაას ხეობა (არაბ. وادي البقاع) — ნაყოფიერი ხეობა აღმოსავლეთ ლიბანში. იგი ქვეყნის მთავარ სასოფლო-სამეურნეო რეგიონს წარმოადგენს.[1] აგრეთვე ვითარდება ინდუსტრია, რომელიც ძირითადად დაკავშირებულია მიწათმოქმედებასთან.
ბექაა მდებარეობს ბეირუთიდან აღმოსავლეთით, 30 კმ-ის (19 მილი) მოშორებით. ხეობას დასავლეთიდან ესაზღვრება ლიბანის ქედი, ხოლო აღმოსავლეთიდან ანტილიბანი. იგი წარმოადგენს დიდი რიფტული ხეობის უკიდურეს ჩრდილოეთ ნაწილს. რიფტული ხეობა ვრცელდება სირიიდან წითელ ზღვამდე. ბექაას ხეობა სიგრძეში 120 კმ (75 მილი), ხოლო სიგანეში 16 კმ-ია (9,9 მილი). ახასიათებს ხმელთაშუა ზღვის კლიმატი: ნალექიანი, ზოგჯერ თოვლიანი ზამთარი და მშრალი, თბილი ზაფხული.
ძვ. წ. I საუკუნეში, როდესაც რეგიონი რომის იმპერიის ნაწილს წარმოადგენდა, ბექას ხეობა ლევანტის რომაული პროვინციის მარცვლეულის მთავარი წყარო იყო. დღეს ხეობა ლიბანის სახნავ-სათესი მიწების 40%-ს შეადგენს. ხეობის ჩრდილოეთით, მისი მწირი ნალექის და ნაკლებად ნაყოფიერი ნიადაგის გამო, გამოიყენება ძირითადად საძოვარ მიწად. აქ განვითარებულია მომთაბარე მწყემსობა, რომელსაც ძირითადად სირიელი მიგრანტები მისდევენ. უფრო სამხრეთი, შედარებით ნაყოფიერი ნიადაგია, რის გამოც აქ განვითერებულია ხორბლის, სიმინდის, ბამბის და ბოსტნეული კულტურების მეურნეობა, აგრეთვე მევენახეობა და ხეხილის ბაღები. მისი ცენტრია ზაჰლა. ხეობაში ასევე აწარმოებენ ჰაშიშს და ოპიუმებს, რომლებიც ექსპორტზე გადიან უკანონო ვაჭრობით. 1957 წლიდან გამარტივდა სახნავ-სათესი მიწების ირიგაცია, რადგან ლიტანის ჰიდროელექტროსადგურის აშენების შემდეგ დაიწყო სარწყავი არხების გაყვანა (წყალსაცავია ტბა ქარაუნი).