Hernám Íslands
From Wikipedia, the free encyclopedia
Hernám Íslands var tímabil í sögu landsins frá því þegar landið var hernumið í síðari heimsstyrjöld af Bretum árið 1940 og fram að því að bandarískir hermenn yfirgáfu landið 1947 tveimur árum eftir lok stríðsins.
Saga Íslands | ||
Eftir tímabilum | ||
---|---|---|
| ||
| ||
| ||
Eftir umfjöllunarefni | ||
|
Ekki kom til átaka vegna hernámsins enda voru Íslendingar hliðhollir bandamönnum í stríðinu. Eftir stríðið gerði ríkisstjórn Íslands varnarsamning við Bandaríkjamenn og gekk í NATO árið 1949. Ísland var hernumið vegna þess að landið var talið hafa hernaðarlegt mikilvægi. Á Norður-Atlantshafi geysaði ótakmarkaður kafbátahernaður og miklar orrustur voru háðar á sjó úti eins og til dæmis Orrustan við Grænlandssund þann 24. maí 1941.
Þegar Bretar hernámu Ísland aðfaranótt 10. maí 1940 voru átta mánuðir frá því að heimsstyrjöldin síðari hófst og á þeim tíma höfðu Þjóðverjar hernumið hluta Póllands og síðan Danmörku og Noreg. Ljóst var að innrás vofði yfir Frakklandi, Belgíu og Hollandi og raunar réðust Þjóðverjar inn í Belgíu, Holland og Lúxemborg sama dag og Ísland var hernumið. Hernám Breta var til að koma í veg fyrir að Ísland félli undir þýsk yfirráð en Þjóðverjar höfðu sýnt landinu töluverðan áhuga á árunum fyrir styrjöldina vegna hernaðarlegs mikilvægis þess í tengslum við siglingar um Norður-Atlantshaf. Ísland hafði lýst yfir hlutleysi og ríkisstjórnin mótmælti hernáminu og neitaði að ganga formlega til liðs við Bandamenn.
Fyrsta verk Bretanna var að handtaka þá Þjóðverja sem á Íslandi voru og senda þá í fangabúðir í Bretlandi. Þann 28. maí 1941 ákvað Franklin D. Roosevelt, forseti Bandaríkjanna, að Bandaríkin skyldu taka við hervörslu Íslands. Stundum er vitnað til þessa tímabils sem „blessað stríðið“ því hernám Breta og svo yfirtaka Bandaríkjanna var það sem kom Íslandi upp úr kreppunni og atvinnuleysinu sem ríkt hafði á Íslandi frá því heimskreppan skall á. Breytingar urðu á lífsháttum Íslendinga. Fólki var skipað að bera á sér persónuskilríki sem því var skylt að sýna hermönnum ef þess var óskað. Aðdragandinn að hernáminu var mjög stuttur eða fjórir dagar.