Fjara
From Wikipedia, the free encyclopedia
Fjara er nefnd sú landræma sem er á mörkum meginlands eða eyja og sjávar eða stöðuvatns. Þar sem sjávarfalla gætir er þetta svæði breiðara en ella. Til dæmis gætir sjávarfalla varla eða mjög lítið í stöðuvötnum en mikið mun meira á sjávarströndum, þó óverulega í innhöfum eins og til dæmis Eystrasalti og Miðjarðarhafi.
- Fjara getur líka átt við flóð og fjöru.
Yfirleitt er fjara skilgreind sem sú landræma sem sjór fellur af og er á milli meðalstórstraumsflóðs og meðalstórstraumsfjöru. Sjávarföll eru mjög mismikil, mest geta þau orðið 16 metra munur á flóði og fjöru í Fundyflóa á austurströnd Kanada, því eru fjörur mjög mismunandi að umfangi, einnig er lífríki og gerð þeirra mjög mismunandi. Margir líffræðingar vilja líka skilgreina fjöru frekar út frá vistkerfi hennar og segja að hún nái frá efstu klettadoppum, en ofan þeirra teljist land, og niður að þarabelti, en þar byrji grunnsævi. Sú skilgreining er talsverð einföldun og á fyrst og fremst við um kletta- og klapparfjörur.[1]