Elísabet Rússakeisaraynja
From Wikipedia, the free encyclopedia
Elísabet Petrovna (Елизаве́та (Елисаве́та) Петро́вна á kyrillísku letri) (29. desember 1709 – 5. janúar 1762), einnig kölluð Elísaveta eða Jelísaveta var keisaraynja Rússlands frá 1741 til dauðadags. Hún var leiðtogi Rússa í tveimur stærstu styrjöldum þessa tíma: austurríska erfðastríðinu (1740–48) og sjö ára stríðinu (1756–63). Þegar Elísabet lést spannaði Rússland tæpa 6.250.000 ferkílómetra.
| ||||
Elísabet | ||||
Ríkisár | 6. desember 1741 – 5. janúar 1762 | |||
Skírnarnafn | Elísabet Petrovna | |||
Fædd | 29. desember 1709 | |||
Kolomenskoje, Moskvu, Rússlandi | ||||
Dáin | 5. janúar 1762 (52 ára) | |||
Vetrarhöllinni, Sankti Pétursborg, Rússlandi | ||||
Gröf | Dómkirkja Péturs og Páls, Sankti Pétursborg, Rússlandi | |||
Undirskrift | ||||
Konungsfjölskyldan | ||||
Faðir | Pétur mikli | |||
Móðir | Katrín 1. |
Innanríkisstefna Elísabetar leyfði rússneska aðlinum að ná miklum völdum í héraðsstjórnum Rússlands en stytti hins vegar embættistíðir aðalsmanna í þjónustu ríkisins. Hún hvatti Míkhaíl Lomonosov til þess að stofna háskólann í Moskvu og Ívan Shúvalov til að stofna keisaralega listaháskólann í Sankti Pétursborg. Hún eyddi einnig miklu fé í að reisa byggingar í barrokkstíl eftir uppáhaldsarkitektinn hennar, Bartolomeo Rastrelli, þar á meðal Peterhof-höllina og Tsarskoje Selo. Elísabet er einn vinsælasti einvaldur Rússlands vegna andstöðu sinnar við Prússland og viðleitni hennar til að taka engan af lífi á allri valdatíð sinni.[1]