Յոհաննես Բլասկովից
From Wikipedia, the free encyclopedia
Յոհաննես Ալբրեխտ Բլասկովից (հուլիսի 10, 1883(1883-07-10)[1][2][3], Bolshaya Polyana - փետրվարի 5, 1948(1948-02-05)[1][2][3], Palace of Justice, Նյուրնբերգ, Միջին Ֆրանկոնիա, Բավարիա, Բիզոնիա, Գերմանիան 1945-1949 թվականներին, Գերմանիա), գերմանացի գեներալ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ և պարգևատրվել է Երկաթե խաչի Ասպետական խաչով։
Յոհաննես Բլասկովից գերմ.՝ Johannes Blaskowitz | |
---|---|
Ծնվել է | հուլիսի 10, 1883(1883-07-10)[1][2][3] |
Ծննդավայր | Bolshaya Polyana |
Մահացել է | փետրվարի 5, 1948(1948-02-05)[1][2][3] (64 տարեկան) |
Մահվան վայր | Palace of Justice, Նյուրնբերգ, Միջին Ֆրանկոնիա, Բավարիա, Բիզոնիա, Գերմանիան 1945-1949 թվականներին, Գերմանիա |
Քաղաքացիություն | Գերմանիա |
Մասնագիտություն | ռազմական գործիչ |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Johannes Blaskowitz Վիքիպահեստում |
Բլասկովիցը ղեկավարել է 8-րդ բանակը Լեհաստան ներխուժման ժամանակ և եղել է Օկուպացված Լեհաստանի գլխավոր հրամանատար 1939-1940 թվականներին։ Նա մի քանի հուշագրքեր է գրել Գերմանիայի բարձրագույն հրամանատարների և ՍՍ-ի ղեկավարության մասին, որոնք օգտագործվել են նրանց դեմ դատավարություններում որպես մեղադրանք մարդկության դեմ կատարված հանցագործությունների։ Նա ազատվեց պաշտոնից, բայց հետո նորից նշանակվեց։ Նա ղեկավարեց Բանակային խումբ G-ն, երբ դաշնակիցները ներխուժեցին Հարավային Ֆրանսիա և Նորդվինդ գործողության ժամանակ, ինչը վերջին խոշոր գերմանական գրոհն էր Երկորդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքում Արևմտյան ռազմաճակատում։
Պատերազմից հետո նա մեղադրվեց պատերազմական հանցագործություններում Նյուրնբերգյան դատավարության ժամանակ և 1948 թվականի փետրվարի 5-ին իքնասպան եղավ։ Նա հետմահու նա մեղավոր ճանաչվեց մեղադրողների առաջ քաշված բոլոր կետերով[4]։