Renacemento portugués
From Wikipedia, the free encyclopedia
O Renacemento portugués refírese ao movemento cultural e artístico en Portugal comezado a mediados do século XV durando até finais do século XVI. Aínda que o movemento coincidiu co renacemento italiano e o doutros reinos peninsulares, o renacemento portugués estivo en boa parte separado doutros renacementos europeos; porén, foi moi importante para abrir Europa ao mundo descoñecido e achegar unha visión máis ampla a eses renacementos.[1]
Como pioneiro da Era dos Descubrimentos, o imperio portugués floreceu nos séculos XV, XVI e XVII, con viaxes á India, Oriente, América e África. Esta inmensa rede comercial crearía unha nobreza e monarquía portuguesas moi ricas, que se converterían en mecenas da cultura, das artes e a tecnoloxía en Portugal e no estranxeiro.
O movemento cultural que marcou o final da Idade Media e o inicio da Idade Moderna estivo marcado por cambios en moitos ámbitos da vida humana. A chegada a Portugal foi tardía e con particularidades;
- Naceu da mestura do estilo gótico coas innovacións do s. XV (estilo manuelino);
- Apareceu como forma ornamental asociada á arquitectura do gótico tardío;
- Durante o reinado do rei Xoán I, os artistas portugueses entraron en contacto coas innovacións técnicas e estéticas emerxentes entón en Italia;
- Artistas da Península Itálica (ou de forma italiana) foron invitados a traballar en Portugal, como Francisco Holanda.
Como pioneiros da exploración nesa era, os portugueses foron influenciados e tamén influíron na ampliación da visión do mundo europea, estimulando a curiosidade humanística. O contacto co Renacemento produciuse pola influencia de comerciantes italianos e holandeses que investían nas rutas marítimas. O contacto con Francia, Inglaterra, Castela ou Aragón foi asiduo e o intercambio cultural intensificouse.