Libro de Alexandre
From Wikipedia, the free encyclopedia
O Libro de Alexandre é unha obra en verso do primeiro terzo do século XIII,[1] escrito en romance, que narra, con abundantes elementos fabulosos, a vida de Alexandre o Grande. Está composto en caderna vía ou tetrástrofo monorrimo alexandrino e inclúese na escola poética denominada mester de clerecía. Componse de 2.675 estrofas e 10.700 versos.
Libro de Alexandre | |
---|---|
Xénero(s) | libro cabaleiresco |
Data de pub. | século XIIIxuliano |
[ editar datos en Wikidata ] |
Trata un dos grandes asuntos da literatura europea occidental. É un dos libros máis importantes da súa época, resaltando pola extensión do texto, a relevancia das fontes e a temática.
O orixinal, transmitido en dúas copias, atribúese a Juan Lorenzo de Astorga, de fins do século XIII ou máis probablemente do XIV, que introduce abundantes leonesismos no orixinal que transcribe, chamado manuscrito O; outra, descuberta a finais do século XIX en París, adopta trazos do dialecto rioxano, designado como manuscrito P, o texto atribúea a obra a Gonzalo de Berceo.
Actualmente a crítica considera que nin Juan Lorenzo nin Gonzalo de Berceo foron os autores do Alexandre, polo que a obra considérase anónima. Con todo a contorna xeográfica do autor está situado nas actuais provincias de Logroño ou Soria.
En canto á datación, a data de maior consenso estaría ao redor de 1230, aínda que non hai proba concluínte e si teorías baseadas no cálculo a partir da estrofa 1799 que sitúan a obra nos primeiros anos do século XIII. Sicart estima que se atopa entre os anos 1208 e 1216 e Serverat propón un período lixeiramente próximo, entre os anos 1202 e 1205.
O manexo das fontes é moito máis elaborado que noutros poemas clericais. Emprega fundamentalmente o Alexandreis de Gautier de Châtillon (un poema latino tamén de índole clerical composto cara a 1180), pero altérao á súa conveniencia e incorpora pasaxes procedentes doutras fontes, como a Historia de preliis —unha adaptación medieval do Romance de Alexandro (século III), informacións biográficas atribuídas sen base a Calístenes-un xeneral do emperador macedonio-, coñecidas habitualmente como Pseudo-Calístenes- ou o Li Romans d’Alixandre, un poema épico francés do século XII. Na digresión sobre a guerra de Troia utiliza a Ilias latina (século I), resumo en hexámetros latinos da Ilíada.[2]