Estigma (milagre)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Na fe cristiá, os estigmas (do latín stigma, e este á súa vez do grego στίγμα) son sinais ou marcas que aparecen de forma espontánea no corpo dalgunhas persoas, case sempre místicas extáticas. Isto probaría que se trata da relixión dun Deus verdadeiro, que crea e inflúe no universo e socorre á humanidade. O concepto puido xurdir debido a que na antigüidade os servidores eran marcados como sinal de propiedade.
Estas feridas son similares ás sufridas por Xesús de Nazaret durante a súa crucifixión segundo a iconografía cristiá tradicional, e van precedidas e acompañadas de tormentos físicos e morais.[1] Adoitan aparecer nas mans, os pés e o costado dereito, e ás veces na cabeza e nas costas, o que lembra a coroación de espiñas e os lategazos sufridos por Xesús de Nazaret.[2]
As diversas confesións cristiás diferencian as estigmatizacións de orixe sobrenatural (por don divino ou por intervención diabólica) das de orde natural, causadas polo suxeito que as porta (de xeito intencional ou por razóns de orixe psicosomática). Mediante procesos como a hipnose conseguíronse fenómenos similares á estigmatización. Porén, difiren na súa instantaneidade e no desexo da súa constatación á vista dos demais.[3][4]