Epiderme
From Wikipedia, the free encyclopedia
A epiderme é a capa máis externa da pel,[1] que está situada encima da segunda capa da pel, chamada derme. Trátase dun epitelio estratificado escamoso ou pavimentoso,[2] composto por células chamadas queratinocitos, que están mortas na parte superior da epiderme e que proliferan na parte inferior. A epiderme actúa como unha eficaz barreira protectora contra a penetración de patóxenos no organismo, facendo da pel unha barreira natural contra a infección.[3] Tamén regula as perdas de auga do corpo cara á atmosfera por medio da perda de auga transepidérmica, que ten escaso control fisiolóxico (distinta da suoración).[4]
Nos humanos, a epiderme máis fina é a das pálpebras (0,05 mm) e a máis grosa a das palmas da man e plantas dos pés (1,5 mm).[5]
As cristas da rede [6]) son engrosamentos epidérmicos que se estenden inferiormente entre as papilas dérmicas.[7] Debaixo da epiderme hai capilares sanguíneos conectados a arteriolas e vénulas.
A súa orixe embrionaria é ectodérmica.