Cruzada albixense
From Wikipedia, the free encyclopedia
A cruzada albixense —denominación derivada de Albi, cidade situada no suroeste de Francia—, tamén coñecida como cruzada cátara ou cruzada contra os cátaros, foi un conflito armado que tivo lugar entre 1209 e 1244, por iniciativa do papa Inocencio III co apoio da dinastía dos Capetos (reis de Francia na época), co fin de reducir pola forza o catarismo, un movemento relixioso cualificado como herexía pola Igrexa católica e asentado desde o século XII nos territorios feudais do Languedoc, favorecendo a expansión cara ao sur das posesións da monarquía capetana e os seus vasalos.
Cruzada albixense | ||||
---|---|---|---|---|
Data |
1209-1229 | |||
Lugar | ||||
Resultado |
Vitoria decisiva dos Estados Pontificios, o reino de Francia e os cruzados | |||
style="text-align:center;background:
| ||||
| ||||
style="text-align:center;background:
| ||||
| ||||
[editar datos en Wikidata] |
A guerra, que se desenvolveu en varias fases, iniciouse co enfrontamento entre os exércitos de cruzados súbditos do rei Filipe Augusto de Francia coas forzas dos condes de Tolosa e vasalos, provocando a intervención da Coroa de Aragón que culminou na batalla de Muret. Nunha segunda etapa, na que inicialmente os tolosanos alcanzaron certos éxitos, a intervención de Lois VIII decidiu a submisión do condado certificada polo Tratado de París (1229). Nunha prolongada fase final, as operacións militares e as actividades da recentemente creada Inquisición centráronse na supresión dos focos de resistencia cátara, que, desprovistos dos seus apoios políticos, terminaron por ser reducidos. A guerra destacou por episodios de gran violencia, provocou a decadencia do movemento relixioso cátaro, o ocaso da até entón florecente cultura languedociana e a conformación dun novo espazo xeopolítico en Europa occidental.