Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1991
From Wikipedia, the free encyclopedia
O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1991 foi a 42ª tempada de Fórmula 1 organizada pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA), e a 34ª Copa Internacional de Construtores de F1. O campionato contou con dezaseis Grandes Premios que se iniciaron o 10 de marzo e finalizaron o 3 de novembro.
Tipo | Fórmula 1 |
---|---|
Deporte | automobilismo |
Organizador | Federación Internacional do Automóbil |
Número de participantes | 41 |
Localización e Datas | |
Intervalo de tempo | 10 de marzo de 1991 – 3 de novembro de 1991 |
Número de edición | 42 (1991) |
Competición | |
Campionato do Mundo de pilotos de Fórmula 1 | Ayrton Senna |
Campionato do Mundo de Construtores | McLaren |
Datos estatísticos | |
Carreires | 16 |
O Campionato de 1991 foi o primeiro dende 1961 no que se introduciu unha modificación nos puntos adxudicados, ao aumentarse de 9 a 10 os puntos do gañador de cada carreira. Ademais, eliminouse o límite máximo de carreiras computables. Deste modo adxudicáronse puntos aos seis primeiros lugares de cada carreira (10, 6, 4, 3, 2, 1).
Ayrton Senna gañou o seu terceiro e último Campionato Mundial de Pilotos e McLaren-Honda gañou o Campionato de Construtores. O principal retador do título de Senna foi Nigel Mansell en Williams, quen gañou cinco carreiras no seu regreso ao equipo en comparación cos sete de Senna. O feroz rival de Senna, Alain Prost, non puido gañar unha carreira con Ferrari en marcado contraste co seu desafío polo título o ano anterior e abandonou o equipo antes do final da tempada. 1991 tamén viu o debut dos futuros campións mundiais Michael Schumacher e Mika Häkkinen.