پیمان اتحاد انگلستان و اسکاتلند
From Wikipedia, the free encyclopedia
پیمان اتحاد بریتانیا و اسکاتلند (به انگلیسی: Treaty of Union)، نام موافقتنامهای است که به ایجاد بریتانیای کبیر منجر شد.[1][2] اتحاد سیاسی میان پادشاهی انگلستان (که از پیش ولز را هم دربرداشت) و پادشاهی اسکاتلند، از اول ماه مه ۱۷۰۷ رسمیت یافت. با جزئیات این معاهده در ۲۲ ژوئیهٔ ۱۷۰۶ موافقت شدهبود، و سپس مقررات جداگانهای از پیمان اتحاد برای تصویب و قانونسازی توسط پارلمانهای انگلستان و اسکاتلند به پیمان منتقل میشد.