پرولتاریا
کارگران تُهیدَست / From Wikipedia, the free encyclopedia
پرولِتاریا[1] (تلفظ /pʁɔ.le.ta. ʁja/ از واژهٔ لاتین proletarius، به معنای فرزندمند، از Proles به معنای فرزند) (انگلیسی: Proletariat) طبقه اجتماعی از مزدبگیران که تنها ارزش اقتصادی کشور محسوب میشود[2] اولین بار در امپراتوری روم، در سال ۲۷ پیش از میلاد، پدیدار شد. در آن زمان به موجب قانون، زمینداران و دیگر طبقات میبایست با پرداخت مالیات یا خدمت سربازی به دولت خدمت کنند؛ و آنانی هم که چیزی نداشتند تا به دولت بپردازند، میبایست فرزندان خود را به خدمت دولت بفرستند.
طبقهی پرولتاریا شامل چندین گروه اجتماعی نظیر پرولتاریای صنعتی، پرولتاریای دهقانی و.... میگردد و به عبارتی چندین بخش از اجتماع عضوی از این طبقه هستند و همچنین برخی از نظریه پردازان مارکسیست آماده بودند که خرده بورژوازی[3] را وارد پرولتاریا بکنند؛[4] و نیز گفته می گردد که کیم ایل سونگ بورژوازی ملی[5] راهم جزوی از پرولتاریا میدانست.[6]