هواگرد جنگنده
From Wikipedia, the free encyclopedia
هواپیمای جنگنده یا هواپیمای شکاری گونهای هواگرد نظامی با سرعت بالا، مانورپذیری بسیار است و از سلاحهایی برای از میان بردن هواپیماهای دشمن برخوردار است.[1] جنگندهها در درجهٔ اول برای تضمین کنترل فضای هوایی طراحی میشوند. جنگندهها در مقایسه با هواپیماهای نظامی دیگر اندازه کوچکی دارند، آنها به رزم هوایی با هواپیماهای دیگر پرداخته، بمبافکنهای دشمن را سرنگون کرده و مأموریتهای تاکتیکی متنوع دیگری را انجام میدهند و دارای انواع مختلفی هستند.
جنگندهها همچنین با ایجاد برتری هوایی در فضای نبرد و تسلط بر حریم هوایی میدان نبرد به بمبافکنها و هواپیماهای تهاجمی اجازه میدهند تا در بمباران تاکتیکی و استراتژیک اهداف دشمن شرکت کنند. موفقیت یا شکست تلاشهای یک جنگنده برای به دست آوردن برتری هوایی به عوامل متعددی از جمله مهارت خلبانان، درستی تاکتیکی اصول جنگی برای استقرار جنگندهها و تعداد و عملکرد آن جنگندهها بستگی دارد.
بسیاری از هواپیماهای جنگندهٔ مدرن دارای قابلیتهای ثانویه مانند حملهٔ زمینی هستند و برخی از انواع آن مانند جنگنده بمبافکنها از ابتدا برای نقشهای دوگانه طراحی شدهاند. طراحیهای دیگر جنگنده بسیار تخصصی هستند و در عین حال نقش اصلی برتری هوایی را دارند و از جملهٔ آنها میتوان به رهگیر، جنگندهٔ سنگین و جنگندهٔ شبانه اشاره کرد.