هنر صوتی
From Wikipedia, the free encyclopedia
هنر صوتی (به انگلیسی: Sound Art) یک فعالیت هنری است که در آن از صدا به عنوان رسانه یا مادهٔ اولیه استفاده میشود. مانند بسیاری از گونههای هنر معاصر، هنر صوتی ممکن است ماهیت میانرشتهای داشته باشد یا در اشکال سبک متقابل استفاده شود.[1]
در هنر غربی، نمونههای اولیه عبارتند از اینتوناروموری یا نویز اینتونرز (Noise Intoners) اثر لوئیجی روسولو (۱۹۱۳ میلادی)، و آزمایشهای بعدی توسط دادائیستها، سوررئالیستها، بینالملل موقعیتگرا، و در رویدادهای فلوکسوس و هپنینگهای دیگر. به دلیل تنوع هنر صدا، اغلب بحثهایی دربارهٔ اینکه آیا هنر صوتی در حوزهٔ هنرهای تجسمی یا موسیقی تجربی یا هر دو قرار میگیرد، وجود دارد.[2] دیگر تبارهای هنری که از آن هنر صوتی پدیدار میشود، هنر مفهومی، مینیمالیسم، هنر مکان-ویژه، شعر صوتی، موسیقی الکترو-آکوستیک، کلام گفتاری، شعر آوانگارد، صحنهنگاری صوتی،[3] و تئاتر تجربی[4] است.