منیظهرهالله
From Wikipedia, the free encyclopedia
مَن یُظهِرُهُ الله (به معنی: کسی که خدا او را ظاهر خواهد کرد) از مفاهیمی است که پیروان کیش بابی به آن باور دارند.[1] سیدعلی محمد باب موعود آیین بیانی را من یظهره الله نامیده و در کتاب بیان فارسی صراحتاً به آنچه به باور او «شرایط و زمان ظهور وی» است اشاره کرده است. کتاب بیان فارسی بزرگ ترین اثر تشریعی باب است؛ ولیکن پیش از آنکه مجموعهای از قواعد و اصول حقوقی و جزائی دیانت بیان محسوب گردد، کتاب مدح من یظهرهالله است. من یظهره الله لقب موعود دیانت بابی است. عنوان من یظهرهالله و عناوین مشابه آن بیش از دویست و هشتاد بار در متن بیان فارسی آمده است. نزدیکی ظهور موعود بیان بارها به تصریح و تلویح در این کتاب حتی در باب مستغاث (باب دهم از واحد هفتم) تاکید شده است.[2] در یکی از این لوحها که معمولاً به عنوان وصیتنامه باب از آن یاد میشود، صبح ازل به عنوان رهبر بابیان پس از بنیانگذار جنبش تعیین شدهاست.[3] در همین لوح به وی دستور داده شدهاست که از من یظهرهالله پیروی کند.[4]
باب در آثارش برای زمان ظهور من یظهره الله به سال نه و سال نوزده اشاره میکند.[5] کمی بعد از اعدام باب در سال ۱۸۵۰، بیست و پنج تن از بابیان[6] ادعای من یظهرهاللهی کردند.[7] دنیس مکایون نام بیست نفر از مدعیان را فهرست کردهاست.[8] نوزده سال بعد از دعوت باب، بهاءالله در سال ۱۸۶۳ در جمع یارانش در بغداد پس از یک دهه تبعید در آنجا و در آستانه تبعید به استامبول، مرکز خلافت عثمانی وقت، ادعای من یظهره اللهی کرد.[9] عموم بابیان،[10] منجمله اکثر افرادی که از قبل ادعای من یظهره اللهی کرده بودند، به وی ایمان آوردند و «بهائی» نام گرفتند.[11]