لوله گوارش
عضوی از بدن انسانها و دیگر جانوران / From Wikipedia, the free encyclopedia
لولهٔ گوارش یا (کانال گوارش، مجاری تغذیه، مسیر هضمی، کانال دستگاه گوارش)، (به انگلیسی: Gastrointestinal tract) یک سیستم اندامی درون انسان و دیگر جانوران است که با آن: مواد غذایی را دریافت میشود، هضم میشود تا انرژی و مواد مغذی آن جذب شود و مواد باقیمانده را نیز به عنوان مدفوع به بیرون میفرستد. دهان، مری، معده و رودهها همه بخشی از لولهٔ گوارش است. کانال دستگاه گوارش مجموعهای از ساختارهای آناتومیک مربوط به هم، یا مجموعهای از اعضای پیدرپی و مرتبط است.
لولهٔ گوارش | |
---|---|
جزئیات | |
دستگاه | گوارش انسان |
شناسهها | |
لاتین | Tractus digestorius (دهان تا تهیگاه), canalis alimentarius (حلق تا روده بزرگ), canalis gastrointestinales (شکم تا روده بزرگ) |
MeSH | D041981 |
همهٔ جانداران دوسو دارای سیستم لولهٔ گوارشی هستند. این لولهای است که غذا را به اندامهای هضمکننده منتقل میکند.[1]
در دوسوئیان بزرگ، لولهٔ گوارش خروجی نیز دارد؛ تهیگاه، که توسط آن جاندار دوسو مدفوع (ضایعات جامد) را دفع میکند. برخی از دوسوئیان کوچک مقعد ندارند و پسماندهای جامد را به روشهای دیگر (مثلاً از طریق دهان) دفع میکنند.[2] در انسان لولهٔ گوارش از مری، معده و روده تشکیل شدهاست و به لولهٔ گوارش فوقانی و تحتانی تقسیم میشود.[3]
لولهٔ گوارش شامل تمام ساختارهای بین دهان و تهیگاه است،[4]
گذرگاه مداومی که شامل ارگانهای اصلی هضم، یعنی معده، رودهٔ کوچک و رودهٔ بزرگ است.[5]
با این حال، سیستم گوارشی کامل انسان افزونبر لولهٔ گوارش، از اندامهای اضافی هضم (زبان، غدد بزاقی، لوزالمعده، کبد و کیسهٔ صفرا) تشکیل شدهاست.[3]
این دستگاه همچنین ممکن است در مراحل رشد جنینی به صورت رودهٔ قدامی (foregut)، میانی (midgut) و پشتی (hindgut) تقسیم شود که منشأ جنینی هر بخش را نشان میدهد. تمام لولهٔ گوارشی بدن انسان در کالبد شکافی در حدود ۹ متر (۳۰ فوت) طول دارد. این ماده در بدن فرد زنده بهطور قابل توجهی کوتاهتر است زیرا رودهها، که لولههایی از بافت عضلهٔ صاف هستند، تنش عضلانی ثابت را در حالت نیمه تنش حفظ میکنند اما میتوانند در نقاطی شل شوند تا باعث ایجاد فاصله و حرکات لولهٔ گوارشی موضعی شوند.[4][5] لولهٔ گوارشی حاوی تریلیونها میکروب است که حدود ۴٬۰۰۰ سویهٔ مختلف باکتری نقش متنوعی در حفظ سلامت ایمنی و متابولیسم دارند.[6][7][8] سلولهای دستگاه گوارش هورمونها را تنظیم میکنند تا به تنظیم روند هضم کمک کنند. این هورمونهای هضم، از جمله گاسترین، سکرتین، کولهسیستوکینین و گرلین، از طریق مکانیسم داخل سلولی یا خودبخودی واسطه میشوند و این نشان میدهد که سلولهای آزاد شده از این هورمونها ساختارهای حفظ شده در طول تکامل هستند.[9]