لوئی هجدهم
From Wikipedia, the free encyclopedia
لوئی هجدهم (۱۷ نوامبر ۱۷۵۵–۱۶ سپتامبر ۱۸۲۴)، از سال ۱۸۱۴ تا هنگام مرگش (بهجز وقفهای کوتاه در سال ۱۸۱۵ بهخاطر بازگشت صدروزه ناپلئون)، پادشاه فرانسه بود.
لوئی هجدهم | |||||
---|---|---|---|---|---|
پادشاه فرانسه (بیشتر...) | |||||
سلطنت |
| ||||
پیشین | ناپلئون یکم (با عنوان امپراتور فرانسه) | ||||
جانشین | شارل دهم | ||||
نخست وزیر | See list
| ||||
پادشاه فرانسه (مدعی) | |||||
Tenure |
| ||||
پیشین | لوئی هفدهم | ||||
زاده | ۱۷ نوامبر ۱۷۵۵ کاخ ورسای, پادشاهی فرانسه | ||||
درگذشته | ۱۶ سپتامبر ۱۸۲۴ (۶۸ سال) کاخ تویلری, پاریس, پادشاهی فرانسه | ||||
آرامگاه | ۲۴ سپتامبر ۱۸۲۳ کلیسای سن-دنی | ||||
همسر(ان) | ماری ژوزفین ساووی (ا. ۱۷۷۱–۱۸۱۰) | ||||
| |||||
خاندان | بوربون | ||||
پدر | لوئی، دوفن فرانسه | ||||
مادر | ماریا ژوزفا فن زاکسن | ||||
امضاء |
او تا زمان رسیدن به پادشاهی ِ فرانسه در جای برادر ِ شاه لوئی شانزدهم عنوان کنت پرووانس را در اختیار داشت. اما کنوانسیون ملی در ۲۱ سپتامبر ۱۷۹۲ سلطنت را منسوخ کرد و لوئی شانزدهم را از پادشاهی فروگرفت، که سپستر هم با گیوتین اعدام شد.[1] هنگامی که برادرزاده جوان شاه پیشین، لوئی هفدهم فرانسه، در ژوئن ۱۷۹۵ در زندان درگذشت، کنت پرووانس خود را (تیتر) به نام لوئی هجدهم (پادشاه) اعلام کرد.[2]
پس از انقلاب فرانسه و در دوران ناپلئونی، لوئی هجدهم در تبعید در پروس، انگلستان و روسیه به سر برد.[3] هنگامی که ائتلاف ششم سرانجام در سال ۱۸۱۴ ناپلئون را شکست داد، لوئی هجدهم در همان جایی قرار گرفت که او و سلطنتطلبان فرانسوی جایگاه شایسته او میدانستند. با این حال، ناپلئون از تبعید خود در البا گریخت و امپراتوری فرانسه خود را دوباره احیا کرد. لوئی هجدهم فرار کرد و ائتلاف هفتم به امپراتوری فرانسه جنگ اعلان کرد، ناپلئون را دوباره شکست داد و دوباره لوئی هجدهم را به سلطنت فرانسه بازگرداند.
لوئی هجدهم کمی کمتر از یک دهه در جای پادشاه حکومت کرد. دولت ترمیم بوربون برخلاف رژیم گذشته که کاملاً مطلق بود، یک سلطنت مشروطه بود. منشور ۱۸۱۴، قانون اساسی جدید فرانسه، به عنوان یک پادشاه مشروطه، حق سلطنتی لوئی هجدهم به میزان قابل توجهی کاهش یافت. بازگشت وی در سال ۱۸۱۵ منجر به موج دوم ترور سفید به رهبری جناح فوق سلطنت طلبان شد. در سال بعد، لوئی هجدهم پارلمان غیرمردمی را منحل کرد، که به عنوان Chambre غیرقابل حل شناخته میشود و باعث ایجاد دکترینرهای لیبرال میشود. سلطنت او بیشتر با تشکیل اتحاد پنجگانه و مداخله نظامی در اسپانیا مشخص شد. لوئی فرزندی نداشت، پس از مرگ او تاج به برادرش، شارل دهم رسید.[4] لوئی هجدهم آخرین پادشاه فرانسه بود که در حالی که هنوز سلطنت میکرد، درگذشت، زیرا شارل دهم (۱۸۲۴–۱۸۳۰) از سلطنت کنارهگیری کرد و هر دو لوئی فیلیپ اول (۱۸۳۰–۱۸۴۸) و ناپلئون سوم (۱۸۵۲–۱۸۷۰) از سلطنت خلع شدند.