لشکرکشی فرانسه به مصر و سوریه
From Wikipedia, the free encyclopedia
فتح مصر و سوریه توسط فرانسه (انگلیسی: French campaign in Egypt and Syria)، به جنگهایی گفته میشود که در سال ۱۷۹۸ به رهبری ناپلئون بناپارت در مصر و سوریه که تحت حامیت امپراتوری عثمانی بودند با هدف دفاع از منافع تجاری فرانسه، راهاندازی پروژههای علمی در منطقه و کمک نظامی به تیپو سلطان برای بیرون راندن بریتانیا از شبه قاره هند آغاز شد.
لشکرکشی مصر | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از لشکرکشی مدیترانهای ۱۷۹۸ | |||||||
نبرد اهرام | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
| جمهوری اول فرانسه | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
سلیم سوم |
ناپلئون بناپارت | ||||||
قوا | |||||||
ارتش عثمانی: ۲۲۰٬۰۰۰
| ۴۰٬۰۰۰+ نیرو | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
۵۰٬۰۰۰ کشته و زخمی[1] ۱۵٬۰۰۰ اسیر[1] |
۱۵٬۰۰۰ کشته و زخمی[1] ۸۵۰۰ اسیر[1] |
ناپلئون بناپارت در حین لشکرکشی فرانسه به مصر و سوریه در سال ۱۷۹۹ با کانال سوئز باستان روبرو شد. فعالیتهای هیئت اعزامی همچنین منجر به کشف سنگ روزتا و پایهگذاری شاخه مصرشناسی گردید.
این لشکرکشی پس از پیروزیهای اولیه در نهایت و به ویژه پس از شکست خوردن قوای پشتیبانی دریایی فرانسه در نبرد نیل با شکست ناپلئون و عقبنشینی فرانسه از منطقه در سال ۱۸۰۱ به پایان رسید.