قانون اساسی ژاپن
From Wikipedia, the free encyclopedia
قانون اساسی ژاپن (به ژاپنی: 日本国憲法) (تلفظ: Nihon-Koku Kenpō) عالیترین متن قانونی در کشور ژاپن است و هر قانون، فرمان، دستخط امپراتور یا تصویبنامه دولتی مغایر با خود را فاقد اعتبار دانسته است.[1] این قانون پس از شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم و اشغال کشور توسط نیروهای متفقین، در روز سوم نوامبر ۱۹۴۶ به تصویب رسید.