غلامحسین ساعدی
پزشک و نویسندۀ ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
غلامحسین ساعدی (۲۴ دی ۱۳۱۴ – ۲ آذر ۱۳۶۴) با نام مستعارِ گوهر مراد، پزشک و نویسنده ایرانی بود. ساعدی نمایشنامه نیز مینوشت و با بهرام بیضایی و اکبر رادی از نمایشنامهنویسان زبان فارسی بهشمار میرود.[1][2][3] براساس مجموعه هشت داستان عزاداران بَیَل فیلم گاو توسط داریوش مهرجویی ساخته شد.
غلامحسین ساعدی | |
---|---|
زاده | ۲۴ دی ۱۳۱۴۱۴ ژانویهٔ ۱۹۳۶ تبریز، ایران |
محل زندگی | تبریز، تهران و پاریس |
درگذشته | ۲ آذر ۱۳۶۴۲۳ نوامبر ۱۹۸۵ (۴۹ سال) پاریس، فرانسه خونریزی معده |
آرامگاه | گورستان پر-لاشز، قطعه ۸۵ |
لقب | گوهرِ مراد |
پیشه | نویسنده |
زمینه کاری | رماننویس، روزنامهنگار و نمایشنامهنویس |
ملیت | ایرانی |
دانشگاه | دانشکدههای پزشکی تبریز و تهران |
کتابها | شبنشینی باشکوه، عزاداران بَیَل، واهمههای بینامونشان، ترس و لرز، آشفتهحالان بیداربخت |
تأثیرپذیرفته از | جلال آل احمد |
همسر(ها) | بدریِ لَنکَرانی |
[نیازمند منبع]او از اوایل تشکیل کانون نویسندگان ایران به آن پیوست، ابتدا به عنوان نماینده نویسندگان به عنوان اعتراض به سانسور با نخستوزیر «هویدا» مذاکره و به «آقای آموزگار» نامه نوشتند که اصلاح شود ولی به نتیجه نرسیدند و سپس کانون نویسندگان را تشکیل دادند. در سال ۱۳۵۶ اولین شب شعر رسمی کشور را تشکیل دادند که سیمین دانشور و شمس آل احمد و خیلی از نویسندگان و شاعران در آن شرکت میکردند که «کتاب ده شب» مربوط به آن شبهاست.
ساعدی سال ۱۳۶۴ در پاریس درگذشت و در گورستان پرلاشز به خاک سپرده شد.