عیاران
From Wikipedia, the free encyclopedia
عیاران طبقهای از اجتماع سیستان بودند که اصول اخلاقی و مبارزاتیِ ویژهای را برگزیده و کمک به فقیران را پیشه خود ساخته بودند. عیاران گروهی بودند که طرفدار جوانمردی و بخشش و کمک به ضعیفان بودند و افرادی را که ظالم تشخیص میداند را بدون اعتنا به قوانین حاکم مجازات میکردند و اموال آنان را بین مردم بذل و بخشش مینمودند.[1]
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
این مقاله دربارهٔ مکتب فتوت و جوانمردی است. برای سریال تلویزیونی «عیاران» محصول ۱۳۷۴، عیاران (مجموعه تلویزیونی) را ببینید.
عیار به معنای زیرک، چالاک. حیله باز، مکار، و جوانمرد آمدهاست. عیاری گونه ای از تربیت قدیم بوده و از اواخر قرن دوم هجری وجود داشتهاست. عیاران اصول و روشهای مخصوصی در زندگانی داشتهاند که بهتدریج با تصوف آمیخت به صورت فتوت درآمد.