شستن دستها
From Wikipedia, the free encyclopedia
شستن دستها (انگلیسی: Hand washing) یا بهداشت دست، عملی است جهت پاکیزه نگه داشتن دستها برای از بین بردن خاک، آلودگی و میکرو ارگانیسمها، اگر آب و صابون در دسترس نباشد میتوان از خاکستر برای شستشوی دستها استفاده کرد.[1] شستشوی دست پزشکی حداقل ۱۵ ثانیه است که با استفاده از مقادیر زیاد صابون و آب یا ژل برای مالیدن و کفی کردن هر قسمت از دستها استفاده میشود.[2]
شستن دست با صابون بهطور مداوم در «لحظههای حساس» خاص در طول روز از شیوع بسیاری از بیماریها، به عنوان مثال اسهال و وبا، که از طریق راههای مدفوع منتقل میشوند، جلوگیری میکند. اگر قبل از لمس کردن چشم، بینی یا دهان خود (یعنی غشاهای مخاطی) دست خود را شستشو ندهند، افراد همچنین میتوانند به بیماریهای تنفسی مانند آنفلوآنزا یا سرماخوردگی مبتلا شوند. پنج لحظه مهم در طول روز که شستن دستها با صابون مهم است عبارتند از: قبل و بعد از دفع مدفوع، بعد از تمیز کردن مدفوع کودک یا تعویض پوشک، قبل از تغذیه کودک، قبل از غذا خوردن و همچنین قبل و بعد از تهیه غذا یا دست زدن به گوشت خام، ماهی، یا مرغ.[3]
بهداشت دست به اقدامات بهداشتی مربوط به رویههای پزشکی اشاره دارد. شستن دست قبل از انجام دارو یا مراقبتهای پزشکی میتواند از ابتلا به بیماری جلوگیری یا آن را به حداقل برساند. هدف اصلی پزشکی شستن دستها، پاکسازی دست از عوامل بیماریزا (باکتریها، ویروسها یا سایر میکروارگانیسمهای ایجاد کننده بیماری) و مواد شیمیایی است که میتواند باعث آسیب یا بیماری شود. این امر به ویژه برای افرادی که در زمینه پزشکی کار هستند، مهم است. هرچند که شستشوی دستها یک عمل مهم برای عموم مردم نیز هست.