سندرم دید برفکی
From Wikipedia, the free encyclopedia
سندرم ویژوال اسنو یا دید برفکی یک اختلال عصبی نهچندان رایج است که در آن افراد مبتلا نقاط سفید یا سیاه یا نقاط شفاف را در قسمتی یا کل میدان بینایی خود میبینند.[3] این وضعیت بهطور معمول همیشه وجود دارد و میتواند سالها طول بکشد.[4] میگرن و وزوز گوش از بیماریهای مشترک شایع هستند و معمولاً هر دو در موارد شدیدتر این بیماری وجود دارند.
سندرم دید برفکی | |
---|---|
مثال متحرک از نویز بصری شبیه برفک تلویزیون | |
تخصص | چشمپزشکی |
نشانهها | آئورا، پدیده انتوپتیک زمینه آبی، شبکوری، وزوز گوش، پالینوپسیا |
دورهٔ معمول آغاز | اوایل تا اواسط بزرگسالی |
علت | ناشناخته،[1] اضطراب، تحریک پذیری بیش از حد نورونها و مشکلات پردازش در قشر بینایی[2] |
عوامل خطر | میگرن |
تشخیص افتراقی | گرفتگیهای چشمکزن، اختلال ادراک پایدار توهم زا، هاله پایدار بدون آنفارکتوس |
فراوانی | غیر معمول |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
علت برفک بینایی نامشخص است.[1] اعتقاد بر این است که مکانیسم اصلی شامل تحریک پذیری بیش از حد نورونها در شکنج زبانی راست و لوب قدامی چپ مخچه است.[5] تحقیقات به دلیل مسائل مربوط به شناسایی و تشخیص مبتلایان محدود بوده است. تحقیقات اولیه تصویربرداری عملکرد مغز، نشان میدهد که برفک بینایی یک اختلال مغزی است.
هیچ درمان قطعیای برای سندرم دید برفکی وجود ندارد. داروهایی که ممکن است برای درمان این بیماری استفاده شوند عبارتند از: لاموتریژین، استازولامید یا وراپامیل. با این حال، این داروها معمولاً چندان مؤثر واقع نمیشوند و مستندات برای استفاده از آنها بسیار محدود است.[6]
مبتلایان اغلب گزارش میدهند چیزی شبیه «برفک» میبینند که بسیار شبیه نویز بصری یا برفک صفحه تلویزیون است. بسیاری از افراد دچار این سندرم دارای انواع دیگری از اختلالات بینایی مانند پراکنده دیدن نور، پس تصویر، مگسپران، مشاهده رد نور و بسیاری موارد دیگر هستند.[7]