زبان نشانهگذاری
From Wikipedia, the free encyclopedia
زبان نشانهگذاری (به انگلیسی: Markup Language) نوعی زبان توصیفی است که متن و اطلاعات اضافه دربارهٔ متن را با هم ادغام میکند. این عبارت در واژگان رایانه و وب معمولاً به یک شبهزبان برنامهنویسی گفته میشود. اطلاعات اضافهای که یک زبان نشانهگذاری در نظر میگیرد به وسیلهٔ نوعی نشانهگذاری توصیف میشود و در بین متن قرار میگیرد و در نهایت در زمان نمایش یا چاپ، این اطلاعات برای نحوهٔ نمایش متن اصلی و عناصر دیگر موجود در سند استفاده میگردد. زبان نشانهگذاری یک سیستم رمزگذاری متن است و متشکل از مجموعهای از نمادها است که در یک پرونده نوشتاری برای کنترل ساختار، قالببندی یا رابطه بین بخشهای آن درج میشود.
اِچ. تی. اِم. اِل یا «زبان نشانهگذاری فوق متن» یکی از معروفترین زبانهای نشانهگذاری امروزی و یکی از بنیانهای اصلی وب است. هر صفحه موجود در وب با این زبان نوشته و نمایش داده میشود. این زبان مورد استفاده برای سندهای وب جهانی است. اچتیامال شکلی از اسجیامال (به انگلیسی: SGML) است که از تگها برای نشانهگذاری عناصری چون متن و گرافیک استفاده میکند تا برای مرورگرهای وب مشخص شود که این عناصر را چگونه برای کاربر نمایش دهند و به عملیاتی چون فعال کردن یک پیوند از طریق فشردن یک کلید یا دکمهٔ موشی چگونه پاسخ دهند.[1][2]
به شکل تاریخی نشانهگذاری در صنعت چاپ برای یکسانسازی شیوهٔ توصیف اسناد بین نویسندگان، ویرایشگران و مسئولان چاپ استفاده میشدهاست. امروزه نیز از این روش به شکل رایانهای (و کمتر به شکل دستی) استفاده میشود.
یک زبان نشانه گذاری، یک زبان ساختگی است که با استفاده از یک مجموعه از حاشیه نویسهای متن که دستورهایی را در مورد ساختار متن یا چگونگی نمایش آن ارائه میدهد. زبانهای نشانهگذاری برای قرنها در حال استفاده بودهاند و در سالهای اخیر در رایانهها در سیستمهای حروفچینی و پردازش واژهها استفاده شدهاند.