راست میانه
From Wikipedia, the free encyclopedia
سیاست راست میانه (به انگلیسی: Centre-right politics)؛ رایج در کشورهای همسود که سیاست میانهگرایی-راست هم خوانده شده، اشاره به پایبندی و پیروی از سیاستی است که به جانب راست از طیف سیاسی چپ-راست متمایل است اما به مرکز آن از دیگر انواع جناحهای این سیاست، نزدیکتر است.
احزاب راست میانه عموماً از لیبرال دموکراسی، سرمایهداری، اقتصاد بازار، حقوق مالکیت خصوصی و یک دولت رفاه معتدل حمایت می کنند. آنها از محافظهکاری و لیبرالیسم اقتصادی حمایت می کنند و با سوسیالیسم و کمونیسم مخالفند.
از دهه ۱۷۸۰ تا دهه ۱۸۸۰، تغییری در ساختار طبقه اجتماعی جهان غرب و نیز اقتصاد آن رخ داد و آن گذار از دوران اشرافیت و سوداگریگرایی، و حرکت به سوی بورژوازی و سرمایهداری بود.[1][2][3] این تغییر کلی اقتصادی به سوی سرمایهداری، جنبشهای راست میانه روز مانند حزب محافظهکار بریتانیا را؛ که با دستکاری سیاستهای خود به سوی سرمایهداری از آن حمایت کردند، تحت تأثیر قرار داد.[4]
در سال ۱۹۸۲ یک اتحاد احزاب سیاسی راست، به نام اتحادیه دموکرات بینالملل، با عضویت بیش از ۶۰ کشور، از جمله حزب محافظه کار بریتانیا، حزب جمهوریخواه ایالات متحده آمریکا، حزب محافظهکار کانادا، حزب لیبرال استرالیا، حزب ملی نیوزیلند و احزاب دموکراسی مسیحی، تشکیل شدهاست.[5]