دوره نخست میانی مصر
From Wikipedia, the free encyclopedia
دوره نخست میانی دورهای از تاریخ مصر باستان است که از تاریخ تقریبی ۲۲۱۶ پیش از میلاد مسیح آغاز شد و تا ۲۱۳۷ پیش از میلاد ادامه پیدا کرد. این دوره که «دوران شوم» نیز خوانده میشود در برگیرنده دودمانهای هفتم تا بخشی از دودمان یازدهم است.
اطلاعات اجمالی دورهٔ نخست میانی, پایتخت ...
دورهٔ نخست میانی | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۲۱۸۱ پ.م.–۲۰۵۵ پ.م. | |||||||||
پایتخت |
| ||||||||
زبان(های) رایج | زبانهای مصری | ||||||||
حکومت | پادشاهی | ||||||||
تاریخ | |||||||||
• بنیانگذاری | ۲۱۸۱ پ.م. | ||||||||
• فروپاشی | ۲۰۵۵ پ.م. | ||||||||
|
بستن
مشخصه اصلی این دوره کم شدن قدرت دولت مرکزی و بیرون رفتن فرعون از صحنه سیاسی کشور است. این هنگامی است که خرهسالارها - فرمانداران خُرههای محلی - نیرو گرفتند و برای به دست آوردن قدرت بیشتر به جنگ پرداختند. ریشه این قدرت گرفتن را شاید بتوان در پادشاهی طولانی فرعون پپی دوم - که نزدیک به ۹۴ سال فرمانروایی کرد - و ناتوانی او در کنترل زیردستانش به دلیل کهولت سن پیدا کرد.[1]