خونتای عالی مرکزی
From Wikipedia, the free encyclopedia
خونتای عالی مرکزی و حاکم بر حکومت مرکزی اسپانیا و هندها (همچنین به عنوان خونتای عالی مرکزی، شورای عالی و خونتای سویا شناخته میشود؛ به اسپانیایی: Junta Suprema Central y Gubernativa de España e Indias) بهطور رسمی نهادی اسپانیایی بود که در زمان اشغال اسپانیا توسط ناپلئون، اختیارات اجرایی و مقننه را تجمیع کرد. در تاریخ ۲۵ سپتامبر ۱۸۰۸ پس از پیروزی اسپانیا در نبرد بایلن و پس از اعلام بیاعتبار بودن شورای کاستیا با استعفای کارلوس چهارم و فرناندو هفتم در بایون، خونتای مرکزی در اوایل ماه مه برقرار شد و از آن پس تا ۳۰ ژانویه ۱۸۱۰ فعال بود. در ابتدا توسط نمایندگان خونتاهای استانی تشکیل میشد و برای اولینبار نشست آن در آرانخوئز به ریاست کنت فلوریدابلانکا، با ۳۵ عضو تشکیل جلسه داد.[1]