جنگ عثمانی و ایتالیا
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگ عثمانی و ایتالیا (که در ایتالیا به عنوان جنگ لیبی و در ترکیه به نام جنگ طرابلس شناخته میشود) از ۲۹ سپتامبر ۱۹۱۱ تا ۱۸ اکتبر ۱۹۱۲ میلادی میان امپراتوری عثمانی و پادشاهی ایتالیا درگرفت.
جنگ عثمانی و ایتالیا | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
توپخانه ایتالیاییها نزدیک طرابلس | |||||||||
| |||||||||
طرفهای درگیر | |||||||||
پادشاهی ایتالیا | امپراتوری عثمانی | ||||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||||
شاه ویکتور امانوئل آگوستو اوبری کارلو کانوا مارچلو آمرو داسته جووانی آملیو |
سلطان محمد پنجم نشت بی انور پاشا مصطفی کمال | ||||||||
قوا | |||||||||
بسیج ۱۹۱۱:[1] ۴ گردان آلپینی، ۷ گردان عسکری و ۱ اسکادران مهریست |
اولیه:[2] ~۸٬۰۰۰ سرباز عادی ترک ~۲۰٬۰۰۰ نیرو نامنظم محلی نهایی:[2] ~۴۰٬۰۰۰ ترکها و لیبیاییها | ||||||||
تلفات و خسارات | |||||||||
۱٬۴۳۲ کشته در جنگ[3][4] ۱٬۹۴۸ درگذشت بر اثر بیماری[3][5][4] ۴٬۲۵۰ مجروح[4] |
۸٬۱۸۹ کشته در جنگ[6] ~۱۰٬۰۰۰ کشته در انتقام و اعدامها[7] |
در نتیجهٔ این جنگ، ایتالیا توانست سه ایالت عثمانی در شمال آفریقا یعنی طرابلس، فزان و برقه را تسخیر نماید. این سه ایالت در کنار هم، لیبی را تشکیل دادند.
طی این جنگ، ایتالیا جزایر دودیکانیس در دریای اژه را تصرف کرد؛ البته، با پایان جنگ پذیرفت که آن را به عثمانی بازگرداند. عهدنامه پایان جنگ در ۱۹۱۲ با نام پیمان اوخی به ثبت رسید.
این جنگ زمینه و مقدمهای برای جنگ جهانی اول نیز محسوب میشود؛ زیرا، ملیگرایی در کشورهای بالکان را تقویت کرد. باقی کشورها با مشاهدهٔ این که چگونه ایتالیا توانست به آسانی عثمانیها را شکست دهد، جنگ اول بالکان را خلق نمودند.
جنگ ایتالیا و عثمانی، فناوریهای جدید نظامی را به عرصه نمایش گذارد که از آن جمله میتوان به هواپیما اشاره کرد. اولین حمله هوایی تاریخ در ۱ نوامبر ۱۹۱۱ به مواضع عثمانیها در لیبی رخ داد.