جنگ داخلی ایرلند
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگ داخلی ایرلند (ایرلندی: Cogadh Cathartha na hÉireann)ُ درگیریست که بهدنبال جنگ استقلال ایرلند میان جمهوریخواهان ایرلند و دولت آزاد ایرلند شکل گرفت که انگلستان در این جنگ بهنفع دولت آزاد ایرلند دخالت کرد.
جنگ داخلی ایرلند | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
طرفهای درگیر | |||||||||
دولت آزاد ایرلند (نیروهای طرف معاهده ) حمایت نظامی: بریتانیا |
ارتش جمهوریخواه ایرلند (۱۹۶۹–۱۹۲۲) (نیروهای ضد معاهده) | ||||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||||
فرماندهان نظامی: مایکل کولینز (until August 1922) † ریچارد مولکاهی رهبران سیاسی: دابلیو. تی. کاسگریو کوین هیگینز آرتور گریفیث (until August 1922) |
فرماندهان نظامی: Liam Lynch † Frank Aiken رهبران سیاسی: ایمون دو والرا | ||||||||
واحدهای درگیر | |||||||||
National Army CID (including the Citizens' Defence Force) |
Irish Republican Army (officially termed the Irregulars)[persian-alpha 1] Cumann na mBan Fianna Éireann Irish Citizen Army | ||||||||
قوا | |||||||||
National Army: ~55,000 soldiers and 3,500 officers by end of the war, Air Service: 10 planes, CID: ۳۵۰ | ~۱۵٬۰۰۰ | ||||||||
تلفات و خسارات | |||||||||
~800–900 Irish National Army killed[1] |
Unknown, at least 426 killed[2] ~12,000 taken prisoner[3] | ||||||||
Civilians: Unknown, estimates vary; ح.300–400 dead.[4] |
در سال ۱۹۲۲، ایرلند جنوبی با نام دولت آزاد ایرلند به استقلال واقعی رسید. شش استان در شمال ایرلند در اشغال پادشاهی متحد باقیماندند که ایرلند شمالی است. همین مسئله (ایرلند شمالی) شکافی در سازمان بهوجود آورد. اعضایی که از صلح با انگلستان پشتیبانی مینمودند به رهبری مایکل کولینز هسته ارتش ملی ایرلند (ارتش دولت آزاد) را تشکیل دادند. گروه دوم که مخالف سازش بود و خواستار آزادی سراسر خاک ایرلند بود، نام خود را (ارتش جمهوریخواه) حفظ نمود و در سالهای ۱۹۲۲ تا ۲۳ با همرزمان پیشین خود وارد جنگ داخلی شد. ارتش در جنگ داخلی شکست خورد و بار دیگر با هدف سرنگونی دولت آزاد ایرلند و ایرلند شمالی آغاز به کار کرد.