جلایریان
دودمانی مغولتبار و ایرانیمآب در ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
آلجلایر، جلایریان، سلسلهٔ ایلکا یا ایلکانیان دودمانی پارسیمآب[5] و مغولنژاد[6][7] بودند که از ۷۴۰ قمری (۱۳۴۰ میلادی) تا ۸۳۵ قمری (۱۴۳۲ میلادی) بر بخشهایی از ایران و عراق امروزی (عراق عرب و عراق عجم) تسلط داشتند.[8] جلایریان عمدتاً ترکیزه یا حداقل تُرکزبان شده بودند و عناصر تُرکی را در عراقِ عرب با بنیادی محکم ترسیم نمودند، بنابراین زبان ترکی به زبان رایج پس از زبان عربی تبدیل شد.[9]
اطلاعات اجمالی آلجلایر (جلایریان)Jalayirid Sultanate, وضعیت ...
آلجلایر (جلایریان) Jalayirid Sultanate | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۷۴۰/۱۳۴۰–۸۳۵/۱۴۳۲ | |||||||||
ایران در دوران حکومتهای متقارن | |||||||||
وضعیت | پادشاهی | ||||||||
پایتخت | بغداد، تبریز، بصره | ||||||||
زبان(های) رایج | |||||||||
سلطان | |||||||||
• ۷۵۷–۷۳۶ | شیخ حسن بزرگ | ||||||||
• ۷۷۶–۷۵۷ | شیخ اویس بهادرخان | ||||||||
• ۷۸۴–۷۷۶ | حسین اول | ||||||||
• ۸۱۳–۷۸۴ | سلطان احمد | ||||||||
تاریخ | |||||||||
• بنیانگذاری | ۷۴۰/۱۳۴۰ | ||||||||
• فروپاشی | ۸۳۵/۱۴۳۲ | ||||||||
|
بستن