جلالالدین خوارزمشاه
واپسین پادشاه دودمان خوارزمشاهیان / From Wikipedia, the free encyclopedia
جلال الدین و الدنیا ابوالمظفر مِنکُبِرنی بن علاءالدین محمد[3] (۵۹۶–۶۲۸ ه.ق) مشهور به سلطان جلالالدین خوارزمشاه، آخرین سلطان امپراتوری خوارزمشاهیان در ایران بود. عمده دوران وی به جنگ با مغولان، خلیفه عباسی و روسودان ملکه گرجستان گذشت.[4]
این مقاله شامل فهرستی از منابع، کتب مرتبط یا پیوندهای بیرونی است، اما بهدلیل فقدان یادکردهای درونخطی، منابع آن همچنان مبهم هستند. |
جلالالدین خوارزمشاه | |||||
---|---|---|---|---|---|
سلطنت | ۱۲۲۰–۱۲۳۱ میلادی | ||||
پیشین | محمد خوارزمشاه | ||||
جانشین | پایان امپراتوری خوارزمشاهی | ||||
زاده | ۱۱۹۹ میلادی کهنهگرگانج | ||||
درگذشته | ۱۲۳۱ میلادی میافارقین | ||||
همسر(ان) |
| ||||
فرزند(ان) | قطب الدین | ||||
| |||||
دودمان | خوارزمشاهیان | ||||
پدر | محمد خوارزمشاه | ||||
مادر | آیچیچک خاتون |
سلطان جلالالدین منکبرنی فرزند ارشد سلطان محمد خوارزمشاه بود، اما با وجود نفوذ بالای مادربزرگش، ترکان خاتون، اجازه داده نمیشد سلطان محمد خوارزمشاه او را به عنوان ولیعهد خود انتخاب کند. او هنگام فرار سلطان محمد از مقابل سپاهیان چنگیز، همراه پدر بود. محمد در جزیرهٔ آبسکون پسرش اوزلاغ شاه را خلع و وی را به جانشینی نامزد کرد و دو برادر او را به قبول حکم او مأمور ساخت اما پس از مرگ محمد، برادران در صدد قتل جلالالدین برآمدند که با هوشیاری اینانج خان که از امیران دلیر سلطان بود، از مهلکه گریخت.[5]
لغتنامه دهخدا تلفظ منکبرنی را به کسر میم و ضم کاف و کسر ب آوردهاست اما همانجا هم تصریح شدهاست که تلفظ دقیق و معنی این کلمه هنوز معلوم نیست.[6]