تمامیت ارضی
From Wikipedia, the free encyclopedia
تمامیت ارضی[1][2] یا تمامیت سرزمینی[2] (به انگلیسی: Territorial Integrity) یا یکپارچگی سرزمینی،[3] اصلی در حقوق بینالملل است که به دولتهای مستقل این حق را میدهد تا از مرزها و زمین کشورشان در برابر یک دولت دیگر دفاع و پاسداری کنند. این اصل در بند ۴ ماده ۲ منشور ملل متحد بیان شده و به عنوان حقوق بینالملل عرفی نیز شناخته میشود.[4] این منشور چنین بیان میکند که تحمیل کردن تغییر مرزهای یک کشور از سوی کشوری دیگر، یک عمل تجاوزگرانه به شمار میآید.
در سالیان اخیر[چه زمانی؟] ناسازگاری هایی میان این اصل و رویداد مداخله بشردوستانه تحت ماده 73.b منشور ملل متحد «برای توسعه خودمختاری، در نظر گرفتن خواستههای سیاسی ملتها و کمک به آنها در گسترش تدریجی نهادهای سیاسی آزادشان، با توجه به شرایط ویژه هر کشور و مردمان آن و مراحل گوناگون گسترش آنها» وجود داشتهاست.[5]
در سالهای اخیر برای اینکه کشور ها بدون جنگ به استقلال برسند از همه پرسی هایی که زیر نظر و مورد تایید سازمان ملل متحد و شورای امنیت است استفاده میشود.