تعالیگرایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
مکتب تَعالیگرایی (عاطفه گرایی، ترافرازندگی، استعلاءگرایی و ترانسَندِنتالیسم نیز نامیده شده)(انگلیسی :Transcendentalism) رویکردهایی در هنر، فلسفه و مذهب است که در اعتراض به وضعیت رایج فرهنگ و جامعهٔ آمریکا در آغاز قرن نوزدهم شکل گرفت. این مکتب بر باور به وجود یک روح آرمانی جهانشمول استوار است. در باور تعالیگرایانه این وضعیت روحانی به وضعیت تجربی جهان تعالی میبخشد که تنها با شهود فردی قابل ادراک است و نه با روش مذاهب سنتی.[1]
این مکتب مبتنی براعتقادِ به وحدتِ ذاتیِ تمام خلقت، نیکیِ نهاد انسان، و برتری بینش بر منطق و تجربهٔ مکاشفه عمیقترین حقایق است.[2]