اندلس (اسلامی)
From Wikipedia, the free encyclopedia
اندلس (عربی: الأندلس) نامی عربی است که به بخشهایی از شبه جزیره ایبری و سپتیمانیا که توسط مسلمانان عرب و اهل شمال آفریقا در زمانهای متعددی در دورهٔ زمانی بین ۷۱۱ و ۱۴۹۲ میلادی داده شدهاست.[1][2]
اندلس پس از فتح شدن، به پنج ناحیه حکومتی متناظر با اندلوسیا، گالیسیا و پرتغال، کاستیا و لئون، آراگون و کاتالونیا و سپتیمانیا تقسیم شده بود. اندلس به عنوان یک حوزه یا حوزههای حکومتی، با موفقیت استانی از خلافت اموی را که توسط خلیفه ولید یکم آغاز شده بود، تشکیل داد.[3] پایان حکومت مسلمانان بر اندلس همراه با تشکیل دادگاههای تفتیش عقاید به منظور مسیحی کردن مسلمانان و اخراج مسلمانان اندلس به شمال آفریقا بود که با مقاومت ناکام مسلمانان همراه بود.[4]