اقتصاد نئوکلاسیک
From Wikipedia, the free encyclopedia
با اقتصاد کلاسیک نو اشتباه نشود.
اقتصاد نئوکلاسیک (به انگلیسی: Neoclassical economics) یکی از شاخههای علم اقتصاد است که برای اشاره به روشهایی از اقتصاد گفته میشود که بر تعیین قیمت، خروجی و توزیع درآمد در بازارها از طریق عرضه و تقاضا تمرکز میکند و اغلب از طریق حداکثرسازی فرضی سودمندی به وسیلهٔ افراد با درآمد محدود و سود به وسیلهٔ شرکتهای با هزینهٔ محدود با استفاده از اطلاعات و عوامل تولید در پیوند با نظریه رفتار عقلایی انجام میشود.[1]
اقتصاد نئوکلاسیک از نظر تاریخی بر اقتصاد خرد تسلط داشت و همراه با اقتصاد کینزی، ترکیب نئوکلاسیکی را تشکیل داد که از دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ میلادی بر اقتصاد جریان اصلی به عنوان «اقتصاد نئوکینزی» تسلط داشت.[2]