آلفردو دی استفانو
بازیکن سابق فوتبال آرژانتینی / From Wikipedia, the free encyclopedia
آلفردو استفانو دی استفانو لائوله (به اسپانیایی: Alfredo Stéfano di Stéfano Laulhé) (زادهٔ ۴ ژوئیهٔ ۱۹۲۶ – درگذشتهٔ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۴) بازیکن و مربی سابق فوتبال آرژانتینی-اسپانیایی بود. او بهعنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال شناخته میشود. وی به مدت ۳۰ سال با ۲۳ گل زده بهترین گلزن تاریخ تیم ملی فوتبال اسپانیا و همچنین به مدت ۴۰ سال بهترین گلزن تاریخ باشگاه فوتبال رئال مادرید بوده است. دی استفانو دو بار در سالهای ۱۹۵۷ و ۱۹۵۹ برندهٔ توپ طلا شد. همچنین او اولین و تنها بازیکن تاریخ است که موفق به کسب سوپر توپ طلا شد.
دی استفانو در سال ۱۹۴۷ با آرژانتین قهرمان کوپا آمریکا شد. | ||
شناسنامه | ||
---|---|---|
نام کامل | آلفردو استفانو دی استفانو لائوله[1] | |
زادروز | ۴ ژوئیهٔ ۱۹۲۶ | |
زادگاه | بوئنوس آیرس، آرژانتین | |
تاریخ مرگ | ۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۴ (۸۸ سال)[2][3] | |
محل مرگ | مادرید، اسپانیا | |
قد | ۱٫۷۸ سانتیمتر | |
اطلاعات باشگاهی | ||
باشگاه کنونی | بازنشسته | |
شمارهٔ پیراهن | _ | |
پُست | مهاجم، هافبک هجومی | |
باشگاههای حرفهای | ||
سالها | باشگاهها | بازی (گل) |
۱۹۴۹–۱۹۴۵ ۱۹۴۶–۱۹۴۵ ۱۹۴۹–۱۹۵۳ ۱۹۵۳–۱۹۶۴ ۱۹۶۴–۱۹۶۶ | ریور پلاته ←هوراکان (قرضی) میلوناریوس رئال مادرید اسپانیول مجموع | ۶۶ (۴۹) ۲۵ (۱۰) ۱۰۱ (۹۰) ۲۸۲ (۲۱۶) ۴۷ (۱۱) ۵۲۱ (۳۷۶) |
تیم ملی | ||
۱۹۴۷ ۱۹۴۹ ۱۹۵۶–۱۹۶۱ |
آرژانتین کلمبیا اسپانیا |
۶ (۶) ۴ (۰) ۳۱ (۲۳) |
دوران مربیگری | ||
۱۹۶۷–۱۹۶۷ ۱۹۶۹–۱۹۷۰ ۱۹۷۰–۱۹۷۴ ۱۹۷۴–۱۹۷۴ ۱۹۷۵–۱۹۷۶ ۱۹۷۶–۱۹۹۷ ۱۹۷۹–۱۹۸۰ ۱۹۸۱–۱۹۸۲ ۱۹۸۲–۱۹۸۴ ۱۹۸۵ ۱۹۸۶–۱۹۸۸ ۱۹۹۰–۱۹۹۱ |
الچه بوکا والنسیا اسپورتینگ رایو وایکانو کاستیون والنسیا ریور پلاته رئال مادرید بوکا والنسیا رئال مادرید |
بسیاری از صاحبنظران برجستهٔ فوتبال، او را بهترین بازیکن تاریخ رئال مادرید و حتی برخی او را بهترین بازیکن تاریخ فوتبال میدانند. در سال ۱۹۹۹ میلادی، دی استفانو در یک رأیگیری که توسط فدراسیون بینالمللی تاریخ و آمار فوتبال انجام شد بهعنوان چهارمین بازیکن برتر قرن ۲۰ انتخاب شد. وی همچنین در رأیگیری دیگری که توسط نشریهٔ فرانس فوتبال انجام شد بهعنوان دومین بازیکن برتر تاریخ بعد از پله برگزیده شد. همچنین وی در لیست فیفا ۱۰۰ (۱۰۰ بازیکن برتر تاریخ از نظر پله) حضور دارد. به خاطر زحمات فراوان دی استفانو برای رئال مادرید، ورزشگاه دوم رئال مادرید، ورزشگاه آلفردو دی استفانو نامگذاری شده است. دی استفانو در یکی از بهترین نسلهای رئال مادرید که معروف به قوهای سفید بود بازی میکرد. سانتیاگو برنابئو پایهگذار این تیم طلایی بود که به غیر از دی استفانو، بازیکنان بزرگی مانند فرانس پوشکاش، فرانسیسکو خنتو و ریموند کوپا در این دوره بازی میکردند و از ارکان اصلی این تیم بودند.
وی پس از کریستیانو رونالدو، کریم بنزما و رائول گونزالس که به ترتیب با ۴۵۰، ۳۲۵ و ۳۲۳ گل بهترین گلزنان تاریخ رئال مادرید هستند، در جایگاه چهارم قرار دارد و بعد از لیونل مسی، با به ثمر رساندن ۱۸ گل بههمراه کریستیانو رونالدو بهترین گلزن ال کلاسیکو است. این بازیکن با درخشش خود در فصل ۵۴–۱۹۵۳ باعث شد رئال مادرید بعد از ۱۵ سال قهرمان لالیگا شود.
دی استفانو اولین بازیکنی بود که موفق شد دو بار برندهٔ توپ طلا شود. همچنین به خاطر عملکرد درخشان او در رئال مادرید و لالیگا، جایزهٔ بهترین بازیکن فصل لالیگا جایزهٔ آلفردو دی استفانو نامگذاری شده است.
این مهاجم به همراه باشگاه رئال مادرید و در فاصلهٔ سالهای ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ پنج بار پیاپی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و در همهٔ فینالها گلزنی کرد. همچنین او اولین بازیکن تاریخ است که در پنج فینال پیاپی در جام باشگاههای اروپا گلزنی کرده و در کل ۷ گل در این فینالها به ثمر رسانده است. او به همراه فرانس پوشکاش رکورددار گلزنی در فینال این رقابتها است.