یاکوب ادوارد پولاک
From Wikipedia, the free encyclopedia
یاکوب ادوارد پولاک (به آلمانی: Jakob Eduard Polak) (زادهٔ ۱۲ نوامبر ۱۸۱۸ در مورژینا، بوهم - درگذشتهٔ ۸ اکتبر ۱۸۹۱ در وین)، فرزند یک خانوادهٔ بسیار فقیر یهودی بود. او تحصیلات خود را در رشتههای پزشکی و مردمنگاری در دانشگاههای وین و پراگ به پایان رساند و در رشتهٔ پزشکی زنان تخصص گرفت. پولاک به دعوت امیرکبیر برای تدریس در دارالفنون همراه با شش استاد دیگرِ اتریشی در سال ۱۲۳۰ ه. ش، پیش از گشایش دارالفنون به ایران آمدند. او با تربیت دانشآموزان دارالفنون و تألیف اولین کتب پزشکی مدرن، نقشی کلیدی در معرفی پزشکی نوین به ایران ایفا کرد.[1] دکتر پولاک در سال ۱۲۳۴ ه. ق، پس از دکتر کلوله و قبل از استخدام دکتر تولوزان، پزشک مخصوص ناصرالدین شاه بود و پس از ۱۰ سال اقامت در ایران به وطن خود بازگشت.[2]
یاکوب ادوارد پولاک | |
---|---|
زادهٔ | ۱۲ نوامبر ۱۸۱۸ گروس-مورزین/ مورینا، بوهم |
درگذشت | ۸ اکتبر ۱۸۹۱ (۷۲ سال) وین |
پیشه | پزشک |
پولاک در آغاز به زبان فرانسه تدریس میکرد، ولی ضعف ترجمه او را واداشت تا به آموختن زبان فارسی بپردازد. او پس از شش ماه، درس پزشکی خود را به فارسی ارائه کرد.[3]
پولاک، از پزشکانی است که گزارش کرده با شیوع بیماری وبا «شاه چادر خود را در دره لار واقع در دامنه دماوند» میزد تا خود و خانوادهاش در امان باشند. پولاک همچنین از شیوع بیماری وبا در سال ۱۸۵۳ میلادی در تهران گزارش داده که مردم تهران به خاطر فرار شاه، هراسان شده و دستهدسته این شهر را ترک کردند.[نیازمند منبع]